“Un corpo, unha vibración, un croque, unha fractura. Non me destrúe.
Non se ten en conta esta situación, e eu, miñaxoia, confío en que isto cambie.
Ás veces todo parece invisible, só está o corpo, só o cansazo, só o movemento inesgotable que me permite recoñecer onde estou.
O azar organizado abre un espazo en branco no que entrar.

O corpo difunde, atopa unha nova vibración.
O corpo transfórmase, haberá unha solución que non coñezo”.